Meer mogelijkheden, een geregelder leven en werken in een team, dat was waar Jan van Leussen 35(!) jaar geleden voor koos toen hij overstapte van een loonbedrijf naar Van Lenthe Dalfsen. ‘Een tractorrijbewijs was genoeg’, vertelt Jan over die tijd, ‘die kraan, die leek me wel wat en ik had het best snel onder de knie.’ Maar het leven liep toch wat anders dan gedacht:
Klussen met de zeef
‘De eerste jaren wisselde ik de shovel af met de kraan. Ik werkte veel op grote bouwterreinen, dat was wel uitdagend want je moest als machinist ook veel zelf regelen. Als collega’s werkten we meer samen dan nu en er was meer ruimte om te ouwehoeren. Na een jaar of vijf kreeg ik vooral klussen met de zeef. Dat wil zeggen, ik ging op pad met de shovel met zeefinstallatie. Hoofdzakelijk saneringen en stortplaatsen werden mijn werkterrein. Dat is secuur werk, je moet je aan de regels houden en je kan niet zomaar alles doen. Wat heb ik veel lol gehad in mijn werk – overal in het land. Maar we kregen steeds meer concurrentie en door de crisis was er minder te saneren. Een paar jaar lang deed ik eigenlijk van alles wat. Tot ik ongeveer 9 jaar geleden aan Dura Vermeer werd uitgeleend voor de beruchte, grote sanering in Olst.
Dokteren
In de tussentijd had ik wat gezondheidsakkefietjes gehad die leidden tot problemen met mijn linker oog. Na anderhalf jaar sukkelen kwam de drastische conclusie dat mijn oog niet meer te redden was en de bedrijfsarts wilde me afkeuren. ‘Wat afkeuren? Helemaal niks afkeuren’, zei ik hem. Want zo zit ik niet in elkaar. Ik deed alles met één oog, al anderhalf jaar, ik was vast van plan dat te blijven doen. Daarmee was het nog niet klaar. Jammer genoeg. Een aantal jaren later ging ik aan het dokteren met mijn rechter oog, waarmee ik nu nog 20% zie. Een lang verhaal kort: ik kan mij eigenlijk overal mee redden. Ik zou wel eens willen weten wat mensen zien die twee goede ogen hebben. Ik denk dat ik nog iets alerter en voorzichter ben. In overleg met het UWV rijd ik met de taxi naar het werk. Dat werkt perfect, ik lijk wel een hoge pief!
Het jeukt me wel
Het werk dat ik nu doe, vind ik ook schitterend werk. Ik ben voorman, inmiddels al jaren voor saneringsprojecten van Dura Vermeer Milieu. Ik stuur de machinisten aan. Het jeukt me wel heel vaak om op de shovel te springen hoor; de ervaring die je hebt is zowel een voordeel als een nadeel. Op het project waar we nu werken is de Japanse duizendknoop de uitdager, dat is weer een andere vorm van ‘saneren’. ‘‘Kan niet’ en ‘wil niet’, dat kennen we niet’, zeg ik altijd. Als het maar draait. We werken met een gezellig koppel bij elkaar. Ik moet zeggen dat ik door deze constructie weinig aan de zaak ben en mijn collega’s van Van Lenthe Dalfsen niet vaak zie. Ik houd mezelf hier aan de gang en het bevalt mij prima. Dura Vermeer laat me weten dat ze mij er graag bij hebben. Toch mooi dat ik mezelf zo waardevol heb gemaakt.’
Meer zien