‘’School? Daar ga ik nooit weer heen’, zei ik na mijn machinistenopleiding. Maar je wordt ouder en je wordt wijzer’, vertelt Bertus Westera, die in 2019 begon aan de opleiding tot uitvoerder. Een klein jaar later stapte hij van zijn shovel in de functie van uitvoerder. En dat heeft hij geweten.
Spannende dingen
‘Er kwam van alles op me af! Dat begon al met school, elke maandagavond. Het werk gaat door, het gezin, de opleiding komt er echt bij. En ik was natuurlijk meer dan 15 jaar niet naar school geweest. De stelling van Pythagoras? Werken met de computer? Ik had het allemaal diep weggestopt. De stap naar de uitvoering kwam daarna op een goed moment, want als je de dingen in de praktijk meekrijgt, gaan ze leven. En er is veel te ontwikkelen. Ik heb nieuwe contacten, was nooit gewend te vergaderen en als ik dan iets toezeg moet ik dat ook waarmaken. Ook hebben dingen al gauw financieel grote gevolgen. Maar goed, daar groei ik in, als beginnende shovelmachinist vond ik ook dingen spannend.’
Altijd plezier
Bertus startte bijna 20 jaar geleden bij Van Lenthe Dalfsen, sprong af en toe op de trekker, werkte in de werkplaats en werd shovelmachinist. ‘Vanuit de werkplaats en de wegverbredingen heb ik de instelling meegenomen om nieuwe dingen te willen ontwikkelen, steeds sneller en mooier resultaat te willen zien. Ook ben ik van nature wel een kartrekker, dat zit in de aard van het beestje. Plezier heb ik altijd gehouden in mijn werk en toch kwam bij mij de vraag op of ik dit tot mijn pensioen wilde doen. Het antwoord was ‘nee’. Daarmee was het heus niet allemaal direct geregeld, maar het proces is wel heel natuurlijk verlopen.’
Handen in het haar
‘De collega’s roepen nog wel eens: ‘Wat doen ze toch allemaal daar op kantoor’. Inmiddels zeg ik dan: ‘Dat wil je niet weten!’ Want wat moet er veel geregeld worden. Er komt zóveel kantoor- en papierwerk bij kijken. En hoe dat bijvoorbeeld werkt met termijnstaten en betalingen, ik had daar als machinist ook geen weet van. Nu zie ik een hele andere kant van het werk. Dat is vooral leuk, al zit ik soms met mijn handen in het haar. Eerder zou ik dan de uitvoerder bellen en zeggen: ‘Kiek ma wa’j doet’. Nu mag ik het regelen. Ik heb er werk zat mee, ik leer meer dan ik voor mogelijk had gehouden. Met plezier. En tóch. Zo af en toe zou ik graag nog eens een dagje op de shovel willen. Ook hard werken, maar met een stuk minder aan m’n hoofd.’
Meer zien